मेची हौं या कालीका हामी नेपाली,
एउटै धुरी पालीका हामी नेपाली ।
काट रगत रातै हो एउटै घरमा,
पाल्ने पोष्ने मालीका हामी नेपाली ।
जात जातको सानमा छोटे राजा हैन,
समान खेती बालीका हामी नेपाली ।
रुकुम अनि इलाम एउटै आँखाले,
देख्यौ ? रुख डालीका हामी नेपाली ।
हिमाल पहाड तराई सिङ्गो घर हो,
खाने एउटै थालीका हामी नेपाली ।
गजल
कैले घाम कैले पानी मेरो जिन्दगानी,
सधैं उँदो मात्र जानी मेरो जिन्दगानी ।
दासताको घुम्टो भित्र रुमाल्लिने लाक्षी
समयको खिचा-तानी मेरो जिन्दागानी ।
जहाँ जान्छु जता जान्छु खान्छु हन्डर,
चोटै चोट्को रैछ खानी मेरो जिन्दगानी ।
मैले ताक्दा मुडो घुडो ताक्छ बन्चराले,
दु:ख पाएँ छानी छानी मेरो जिन्दगानी ।
वर्षी रह्यो आँशु मेरो सधै रुन परेपछि ।
मर्नु बाँच्नु भए सानी मेरो जिन्दगानी
गजल
झरी बादल ओताइदिने छाता एउटै छ,
भित्र जस्तो जे भए नी गाता एउटै छ ।
मरि लानु के नै छ र किन झगडामा,
दाजु भाइ दिदि बहिनि नाता एउटै छ ।
कोहि हामी तराइका छौं कोहि पहाडी,
मेची काली जाँ भए नी हाता एउटै छ ।
कामी दमाइ बाहुन छेत्री गुरुङ्ग भएनि,
हामी सबलाई कस्ने चोया बाता एउटै छ ।
कोइ कसैले फाईदा लिन जुधाइ हामीलाई,
फाईदा लेलान् जुध्नु हुन्न खाता एउटै छ ।
गजल
भोको पेटमा मलाई देखि डकार्ने तिमी हौ,
बिना गल्ति बिना करतुत हकार्ने तिमी हौ ।
मनमनै मनको ब्यथा उडाउदै थेँ चौतारिमा,
मलाई देखि हा हुँ गर्दै खकार्ने तिमी हौ ।
आफ्नै पेवा, बिर्ता ठानी त्यही चौतारोमा,
कठालोमा समाइ कन लकार्ने तिमी हौ ।
दोष जति तिम्रो हुँदा मै सब माथी थुपारेर,
आफै बोक्सी आफै धामी सकार्ने तिमी हौ ।
इज्जत र भरोसा गाँउको सान मान्दा सबले,
कुकुरलाई घ्यू के पच्थ्यो नकार्ने तिमी हौ ।
गजल
झरी तिमी बर्सी दिदा रमाउछु म,
दाँदे जुवा कोदाली नी समाउछु म ।
गाँउ बेशी गर्छु म त स्याखु ओडेर,
बाँझो खन्छु हिलो आली थमाउछु म ।
कैले काही खेतलामा कैले निबेकमा,
भुटुन मस्ला गर्ने पैसा कमाउछु म ।
भकारी नी भर्नु परो संस्क्रिती बचाइ,
हलसारोमा पन्चै बाजा बजाउछु म ।
हिलो छ्यापी रमाउदै गोरु दगुराइ,
आफू नाची सबैलाई नचाउछु म ।
आषाढ-८, २०६९
सिमलचौर, पोखरा ।
झरी तिमी बर्सी दिदा रमाउछु म,
दाँदे जुवा कोदाली नी समाउछु म ।
गाँउ बेशी गर्छु म त स्याखु ओडेर,
बाँझो खन्छु हिलो आली थमाउछु म ।
कैले काही खेतलामा कैले निबेकमा,
भुटुन मस्ला गर्ने पैसा कमाउछु म ।
भकारी नी भर्नु परो संस्क्रिती बचाइ,
हलसारोमा पन्चै बाजा बजाउछु म ।
हिलो छ्यापी रमाउदै गोरु दगुराइ,
आफू नाची सबैलाई नचाउछु म ।
आषाढ-८, २०६९
सिमलचौर, पोखरा ।
गजल
मुलसडक हिड्दै थिएँ गल्ली देखायौ,
वल्लीतिर मन गाथ्यो पल्ली देखायौ ।
चौतारीमा भेट भयो खोल्यौँ मन पेट,
तिमीतिर मन गाथ्यो झल्ली देखायौ ।
सुम्पीदिएँ जोवन यो मात्र तिमीलाई,
हिरामोती हार ल्याथे कल्ली देखायौ ।
बिद्या रुप नभए नी अग्लै थिएँ म,
कम्मरमा मात्र आउने डल्ली देखायौ ।
मात्र तिमी तिमी मात्र दिलमा सजाएँ,
भन्न भ्याकै छैन मैले चल्ली देखायौ ।
आषाढ-८, २०६९
महेन्द्रपुल, पोखरा ।
मुलसडक हिड्दै थिएँ गल्ली देखायौ,
वल्लीतिर मन गाथ्यो पल्ली देखायौ ।
चौतारीमा भेट भयो खोल्यौँ मन पेट,
तिमीतिर मन गाथ्यो झल्ली देखायौ ।
सुम्पीदिएँ जोवन यो मात्र तिमीलाई,
हिरामोती हार ल्याथे कल्ली देखायौ ।
बिद्या रुप नभए नी अग्लै थिएँ म,
कम्मरमा मात्र आउने डल्ली देखायौ ।
मात्र तिमी तिमी मात्र दिलमा सजाएँ,
भन्न भ्याकै छैन मैले चल्ली देखायौ ।
आषाढ-८, २०६९
महेन्द्रपुल, पोखरा ।
