१
तन मेरो पोखरामा मन गोरखामा,
मरुभुमी पोखरामा बन गोरखामा ।
सबै हिड्छन तर्की यहाँ मानवता छैन,
माया छैनन् पोखरामा छन गोरखामा ।
सडक तिर धुँवा धुलो, रित्ता मनहरु,
पाउ आशा पोखरामा टन गोरखामा।
माटो छुदा माटै बोल्थ्यो पानी छुँदा पानी,
परिश्रम पोखरामा धन गोरखामा ।
दाँया बाँया जता फर्क्यो उतै कोलाहल,
कोहि छैनन् पोखरामा जन गोरखामा ।
२
हिंसा रहित दशै मान्न पाए कसो होला,
मासु साटो फल्फूल दुध खाए कसो होला ।
प्राण सबको एकै हो बाँच्ने अधिकार पनि,
सबै जन्मा सबै मन्मा छाए कसो होला ।
मिठो खाने राम्रो लाउने दक्षिणाको फुर्ति,
त्यागी सबले आशिरबाद लाए कसो होला ।
जुवा तास लङगुरबुर्जा छाडी सदभावमा,
हरेक हरेक साल दशै आए कसो होला ।
हुने खाने रमाउदा हुँदा खाने ॠणमा,
असमान खाडल मेट्दै गाए कसो होला ।
३
दुई दिनको जिन्दगीमा खलबल भए के मज्जा ?
मुस्कान माथी आँशुको मलजल भए के मज्जा ?
आँखाभरी आशाको संसार चुलाई गोरेटोमा,
बीच बाटोमा अनयासै हलचल भए के मज्जा?
रुझी भीजी असारमा रोपाइ सकी घर फर्क्यो,
मङ्सिरमास बर्षातको पलपल भए के मज्जा ?
शान्ति बार्ता गर्ने भन्दै सल्लाहको बैठक मै,
हस्तक्षार गर्ने बेला दलबल भए के मज्जा ?
गाई मारेर गधा कहिल्यै पोस्नु हुन्न भन्छन्,
घरको जग लाउदा नै ढलपल भए के मज्जा ?
गोड्यो मोल्यो पानी हाल्यो नानाथरी फूल फुलाउन,
फूल मरी झारपात पो मलमल भए के मज्जा ?
No comments:
Post a Comment